تا كِي آخر بي تو باشم، صبر من لبريز شد
خاطــر سبـز بهـارم عاقـبت پاييــز شــد
در ميان قلب من تنها توئي تفسيــر عشق
عاشقي از لحظه ي ديدار تو سر ريز شد
جوشش ديوانگي در كاسه عقلم نشست
جــز خيال تو دلـم بيگانه از هر چيز شد
چشمانم منتـظـر بر در، كه باز آيي صنم
انتظـار تو در اين غربت چه شورانگيز شد
گرچه از هجران رويت غرق در تنهايي ام
زندگي با ياد زيباي تو رنگ آميــز شد
يك نگاه از سوي تو صد شعر را از من گرفت
گوئيــا در دفترم يكـبـاره رستاخيـز شد
خود بگو آخر چرا با ياد من بيگانه اي؟
من كه جانم بر غم عشـق تو دست آويز ش
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
